اسباب بازی نقش حیاتی و ضروری در زندگی کودکان دارد به خصوص در روند رشد و شکوفایی آن ها. کودک با اسباب بازی ارتباطی قوی، لذتبخش و مستمر برقرار می کند، به قول روانشناس “ژان لوک لوبرت” : ” دلیل برقراری این نوع ارتباط با اسباب بازی، نقش لذت بخشی است که بازی در یادگیری عمیق کودکان دارد. بازی و اسباب بازی به عنوان عامل محرک برای تقویت هوش کودک سهم بزرگی در رشد او به عهده دارند زیرا بازی موجب گسترش و تثبیت الگوهای عصبی ای می شود که کودک بعدها برای انجام تکالیف مدرسه و فعالیت های ذهنی به آن ها نیاز دارد.
از ورای اسباب بازی، کودک داستانی خلق می کند و وارد دنیای تخیل می شود. در واقع هدف کودکان از بازی کردن و استفاده از اسباب بازی فقط “لذت بردن” است اما بدون آنکه بزرگسالان متوجه شوند همزمان در حال یادگیری چیزهای بسیار زیادی هستند. اسباب بازی وسیله ای برای وقت گذرانی نیست بلکه شغل کودکی است. به این ترتیب بازی باید به عنوان جدی ترین فعالیت کودک شناخته شود. بازی قبل از هر چیز در شکل گیری شخصیت کودک کنونی سهیم است ، سهمی که در ساخته شدن او به عنوان بزرگسال آینده تاثیر بزرگی دارد و مسیری طولانی را طی می کند که باید از مراحل متعددی نیز عبور کند. پس لازم است با نقش اسباب بازی در زندگی کودکان آشنا شویم.
از ابتدای تولد تا بزرگسالی، “اسباب بازی پلی است که کودک را به سوی واقعیت هدایت می کند.” اسباب بازی شی ای واقعی و قابل لمس است که سازگاری کامل با طبیعت کودکان دارد . امروزه همه می دانند اسباب بازی چه ضرورت حیاتی در رشد کودکان دارد. همچنین بسیار مهم است بدانیم چگونه از این ابزار که قابلیت فوق العاده ای دارد استفاده بهینه کنیم
همه ی متخصصین روانشناسی نوین قبول دارند که شخصیت انسان بر اساس 5 جزء شکل می گیرد :
بازی برای کودکان نقشی حیاتی داشته و موجب پرورش روح و وسیلهای برای شادی و انبساط خاطر کودکان است.پدر و مادر عاقل در ضمن بازی کودک میتواند صفات اخلاقی و اجتماعی فراوانی را به او بیاموزد.همچنین بازی در گروه باعث پرورش وجدان کودک میشود.
از طریق بازی با کودک میتوان دریافت که او فردی تواناست یا ضعیف؟ فرمانده است یا فرمانبر؟ آرام است یا شلوغ و…
از طریق بازی کودک با اسباببازیها میتوانیم احساسات خصمانه یا دوستانه او را دریابیم و بفهمیم چه مسئلهای او را رنج میدهد،
از که گلهمند است، چه آرزویی دارد و بسیاری از صفات و خصوصیات دیگر مثل: شجاعت، ترس، مهربانی، قوه ابتکار و ابداع، وضع عادی و یا نابسامان، جنبه انزواجویی یا زندگی در جمع، در سایه بازی کردن کودک مشخص میشود.
بازی باعث آرامش، تسکین، آموزش راه زندگی و ایجاد راهی برای رسیدن به انس و الفت در کودک میشود.